Czym jest dla Ciebie serce? Od takiego pytania rozpocząłem niedawno kilka lekcji w mojej szkole. Ciekaw byłem odpowiedzi… a raczej tego, czym mogą mnie te odpowiedzi zainspirować.
Dominującą odpowiedzią było to, że jest ono organem, mięśniem pompującym krew, dzięki któremu człowiek funkcjonuje i w ogóle żyje. Bez wątpliwości, wiele osób uważało serce, za najważniejszy organ w ciele ludzkim, ale serce utożsamiało też z miejscem. I tutaj zaczyna się wiele ciekawy odpowiedzi:
– jest miejscem, w którym mam wszystkich tyc, którzy na to zasłużyli i których kocham
– źródłem uczuć, miłości
– dzięki niemu odczuwam miłość, szczęście
– poczuciem szczęścia, miłości, oddania
– odpowiednik naszych uczuć
– kierunkiem intuicji
– miejsce Jezusa, który jest w nas
– kierujemy się nim w swoim życiu
– można przez nie pokazać jakimi ludźmi jesteśmy
– głosem, który podpowiada w niektórych sytuacjach jak mam żyć
– możemy okazać komuś serce
– motorem do działania
– boską cząstką
– lustrem ukazującym nasze uczucia
– wizytówką każdego człowieka
– zegarem życia
– organem, który bije szybciej gdy „kogoś” zobaczę
– służy mi do wyboru dobra
– jest wskazówką życia – często kieruje się nim, nie rozumem
Serce ma bardzo symboliczne znacznie. Symbol ten kojarzy się z wieloma sprawami, o czym świadczą chociażby powyższe myśli – skojarzenia młodych ludzi. Choć serce jest tak szerokim symbolem, to ta niejednoznaczność nie wywołuje jakiś nieporozumień. Każdy ma przeróżne doświadczenia, które pozwalają mu uznać serce za symbol czegoś bardzo indywidualnego.
Biblia pod określeniem: „Serce” też urywa wiele symboli. Ukazuje je jako ośrodek życia uczuciowego, centrum wrażeń i odruchów emocjonalnych; utożsamiane jest z sumieniem człowieka; w znaczeniu przenośnym jest synonimem „środka” (centrum), ponadto utożsamiane jest z poznaniem, czyli z rozumem; to miejsce woli (pragnień, chęci…). Serce rozumiane jest też jako całe wnętrze człowieka.
Jakkolwiek rozumiemy i przedstawiamy serce, to musi być ono dla nas konkretnym symbolem. Fizycznie struktura serca sprawia, że wiele osób określa jest mianem „pompa” tłocząca krew. Może właśnie z tego względu, łatwo serce utożsamić z życiem, witalnością. Skoro krew jest symbolem życia, a serce je pompuje – to wówczas łatwo zrozumieć dlaczego serce staje się symbolem niesienia życia. Ważność tego organu, dla całego organizmu i życia ludzkiego jest nie do opisania. Symbol tak wielu cennych spraw, powinien być przez nas ze szczególnym staraniem pielęgnowany i chroniony. Usadowione w zasadzie w centrum ciała ludzkiego, ma konkretne fizyczne i duchowe uzasadnienie i przeznaczenie. Jednak musimy również w odniesieniu do serca postępować tak, aby go nie przecenić, ani też nie sprawić, by nie było niedocenione. Ciało ludzkie jest jednością i potrzebuje serca jak i też innych organów do prawidłowego funkcjonowania. Podobnie w sensie symbolu, serce stanowi część innego zjednoczonego układu, np. serce i rozum. Te połączenia stanowią zarówno zabezpieczenie dla właściwego funkcjonowania, jak i również element konstruktywny, wspierający rowzwój pewnych inicjatyw, podejmowanych w życiu, przy współpracy serca. Serce dyktuje często również wymagania i żądania. Jeśli nie poddamy ich racjonalnej ocenie, bez uwzględnienia argumentów „za” i „przeciw”, bez trzeźwej oceny sytuacji, możemy wpaść w pułapkę kierowania się jedynie uczuciami. W takiej sytuacji, gdy kontrolę przejmuje serce, gdy narzuca swoje żądania, rozum często zostaje zepchnięty do roli drugorzędnej, co prowadzi do podjęcia decyzji nierozsądnej i niewłaściwej.
Życie racjonalne i zrównoważone, musi koniecznie opanować sferę uczuć – nasze serce. Zapanowanie nad sercem wymaga wyrzeczeń i samozaparcia. Jest to na pewno trudne, ale bardzo owocne. Odpowiednie formowanie serca, może przyczyniać się nieustannie do budowania właściwego życia.
„Gdzie jest skarb twój, tam będzie i serce twoje” (Mt 6,21)
Człowiek do tego, co wydaje mu się wartościowe, bardzo przywiązuje swoje serce. Dlatego nie trudno rozpoznać, jakie sprawy i rzeczy stanowią dla człowieka najważniejsze wartości. Dotykanie spraw, w które zaangażowane jest ludzkie serce, czyni go bardziej aktywnym, zaangażowanym.
zaangażowanie serca
Serce napełnione sprawami tego świata, zbyt powszednimi sprawami, często nie może, nie potrafi emocjonować się tym, co Boże, duchowe. Nasze zaangażowanie w coś, sprawia, że nasze serce zapełnia się tą rzeczywistością. Możemy spotkać ludzi, którzy nie otworzyli swojego serca na prawdziwe życie chrześcijańskie. Do naszych uczuć nie ma często dostępu Bóg, przez to nasza droga za Nim, staje się uciążliwym obowiązkiem.
Serce zdradza nam prawdziwe motywy działania i ukazuje czego entuzjastami jesteśmy. Działanie sercem jest raczej realizacją wszystkiego z miłością, a nie z obowiązku. Zmiana naszego postępowania, może nastąpić wraz z rewolucją serca. Możemy snuć różne refleksje, możemy doszukiwać się różnych argumentów, ale i tak wszystko to, co rzeczywiście kochamy, traktujemy w zupełnie inny sposób, nie tracąc okazji życia, które może być piękne, również dzięki naszemu, właściwemu zaangażowaniu serca.