21 niedziela zwykła – Mt 16, 13-20
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie». Wtedy surowo zabronił uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem.
1. Zwróć uwagę na:
miejsce, które staje się ostrzeżeniem.
2. Odniesienie do…
gdzie ja balansuje na granicy wiary i grzechu.
3. Co wynika z tego fragmentu
Cezarea Filipowa leżała na terenach pogańskich. Samo miasto rozbudował tetrarcha Herod Filip i nazwał je Cezareą na cześć cesarza Augusta Oktawiana. Tradycyjnie nazywało się ono Paneas od bożka Pana, który miał tam 14 miejsc kultu. Herod wzniósł tam również świątynię ku czci cezara. Znajduje się tu również źródła Jordanu. Świątynia greckiego bożka Pana stoi na olbrzymiej skale, mającej kilkadziesiąt metrów szerokości i kilkanaście wysokości. Ma także szczelinę, która uważana była za bramę piekielną, niemającą dna. Jedną z form kultu tego bożka było wrzucanie dzieci do tej szczeliny. Gdy nie wypłynęła z niej krew, wierzono, że bożek przyjął ofiarę. Współczesnym Jezusa musiało się wydawać, że taka świątynia będzie stała wiecznie. Taki fundament wydawał się nie do ruszenia. Właśnie do tej skały Jezus przywiódł swych apostołów i zapytał ich, za kogo go uważają.
Wyznanie Piotra nabiera szczególnego znaczenia ze względu na okoliczność czasu i miejsca, gdzie się ono dokonało. Piotr składa wyznanie wiary w swoim imieniu i w imieniu apostołów na terytorium pogańskim, przy skale na której wznosiła się świątynia bożka Pana.
Tego typu wyznanie wiary, które złożył Piotr nie ma swego źródła w człowieku i nie pochodzi ona wprost od człowieka. Tego typu wiara jest dziełem samego Boga – niebieskiego Ojca.
W języku aramejskim „Piotr” i „skała” to jedno i to samo słowo. Obietnica ta została dana Piotrowi, bowiem to on wyznał Jezusa. Kościół na czele z Piotrem będzie miał zadanie wyrywania wybranych spod panowania śmierci doczesnej a zwłaszcza wiecznej, aby ich prowadzić do królestwa niebieskiego. Innym wyjaśnieniem znaczenia „bramy piekielne” może być fakt, że w Izraelu nie było jakichś wydzielonych budynków, w których odbywały się sądy. Sądy sprawowano właśnie w bramach miast. Stamtąd też łatwo było odprowadzić skazańców na stracenie, które odbywało się poza murami.
Symbol kluczy ma właśnie takie znaczenie: Pokazuje nam, że Piotr otrzymał urząd w Królestwie Bożym, a cechą każdego urzędu tego rodzaju jest to, że gdy odchodzi jeden zarządca, musi być wyznaczony następca na jego miejsce. Piotr będzie w Domu Bożym sprawował władzę jurysdykcyjną i doktrynalną a jego decyzje będą uznawane z nieba przez Boga.
4. Konkretne zadania:
Czy są w moim życiu miejsca, które powinienem omijać? Czy są sytuacje, miejsca, które w szczególny sposób do mnie przemawiają? Czy gdy mam wybór, świadomie postępuję zgodnie z wiarą? Czy otwieram się na podpowiedzi Boga? Co ja staram się w swoim życiu budować? Czy staram się pomagać innym w nawróceniu się? Jak traktuję posługę sakramentalną kapłanów?