2 niedziela wielkiego postu – Łk 9, 28b-36
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim. Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza.» Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój wybrany, Jego słuchajcie.» W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli.
1. Zwróć uwagę na:
na to, co Bóg czyni dla człowieka.
2. Odniesienie do…
Bóg pragnie wkroczyć do mojego życia.
3. Co wynika z tego fragmentu
Ewangelista mocno podkreśla, że przemienienie Jezusa dokonuje się podczas modlitwy. Zewnętrznymi znakami przemiany jest zmiana wyglądu twarzy oraz lśniąco biały wygląd ubrania Jezusa. Promieniująca biel szaty Jezusa wskazuje na Jego boskość.
Jezusowi w chwili przemiany towarzyszą dwie wielkie postaci Starego Testamentu – Mojżesz i Eliasz. W Ewangelii Łukasza Mojżesz jest przedstawiany jako nauczyciel Bożej nauki i jako prorok wskazujący na zbawcze dzieło Jezusa. Osoba Mojżesza reprezentuje starotestamentowe Prawo. W tym kontekście osoba Jezusa jawi się jako wypełnienie starotestamentowego Prawa i Proroków. Obie te postaci ukazują się w chwale, której źródłem jest chwalebny blask uwielbionego Pana. Mojżesz i Eliasz prowadzą z Jezusem dialog oraz mówią o Jego „odejściu” – o Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu, które dokona się w Jerozolimie. Postaci te są zwiastunami wypełnienia Bożej obietnicy realizowanej w osobie Jezusa Chrystusa.
Kiedy następuje przebudzenie uczniów, wówczas mogą dostrzec chwałę Jezusa oraz stojących z Nim Mojżesza i Eliasza. Przebudzeni uczniowie mogą kontemplować przemienione oblicze Chrystusa i dostrzegać cały blask jego boskiej mocy rozjaśniający Prawo i Proroków.
Piotr dostrzegając odchodzących Mojżesza i Eliasza pragnie zatrzymać czas. W ten sposób uczniowie pragną przedłużyć wyjątkowość niebiańskiego przeżycia. Ich stan ducha wyrażają słowa „Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy”. Piotr proponuje postawienie trzech namiotów dla Jezusa, Mojżesza i Eliasza. Podczas wędrówki Izraela przez pustynię Namiot Spotkania był symbolem obecności Boga. Na górze przemienienia sam Jezus jawi się jako Namiot Spotkania Boga i ludzkości.
W sposób nagły pojawia się obłok, do którego weszli Mojżesz i Eliasz. W tradycji biblijnej obłok ma bogatą symbolikę. W czasie wędrówki Izraela przez pustynię obłok był znakiem obecności Boga, po zbudowaniu świątyni obłok był znakiem zamieszkania Pana w jej przybytku. W czasach eschatologicznych obłok będzie znakiem chwały Pana. Na widok nadprzyrodzonego zjawiska apostołów ogarnia lęk i przerażenie. Potrzeba im jeszcze wzrostu w wierze, aby lęk został zastąpiony przez postawę zaufania i pokoju. Do takiej postawy wzywa głos Boga z obłoku. Im bardziej człowiek wpatrzony będzie i wsłuchany w „wybranego Syna Bożego”, tym bardziej będzie doświadczał mocy Boga w swoim życiu.
Uczniowie wpatrzeni i wsłuchani w Jezusa zachowują milczenie. Wierność i posłuszeństwo Bożemu Słowu jest dla nich ważniejsze niż ofiara własnego życia, stąd nie wahają się ponieść męczeńską śmierć dla Tego, któremu zaufali do końca.
4. Konkretne zadania:
Czy mam swoją górę modlitwy? Jak wiele czasu poświęcam na to, by rozmawiać z Bogiem? Czy Jezus jest dla mnie drogowskazem życiowym? Czemu najczęściej ulegam? Czy słucham Boga i Jego woli? Czy potrafię zdumiewać się działaniem Boga? Czy trwam we wspólnocie?