XI Niedziela zwykła – Mk 4, 26-34
Jezus powiedział do tłumów: «Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo». Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy sieje wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu». W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją zrozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.
1. Zwróć uwagę na:
kim jestem i jaką częścią wspólnoty Kościoła?
2. Odniesienie do…
odnieś Królestwo Boże do swojego życia codziennego
3. Co wynika z tego fragmentu
Hasło „Królestwo Boże” może wydawać się enigmatyczne, dlatego Jezus wyjaśnia dość dokładnie jak rozumieć to stwierdzenie. Jezus daje do zrozumienia, że nadejście Królestwa Niebieskiego, to moment, w którym widoczne będzie panowanie Boga na ziemi. Przychodzi ono w sposób bardzo niepozorny, w postaci słowa Bożego, które jak ziarno jest wsiewane w ludzkie serca przez Jezusa i wąskie grono jego uczniów (por. 4,14). Wydaje się, że ich wysiłek apostolski nie jest w stanie wpłynąć w istotny sposób na losy ludzi w Palestynie i na całym świecie. Przypomina ziarno, które obumiera w ziemi i pozornie nic się nie dzieje. W chwili zasiewu trudno wyobrazić sobie obfite łany zboża gotowego do żniwa.
Siewca dobrze oddaje obraz działania Królestwa Bożego. Potrzebny jest czas, wzrost, ale nie sposób kontrolować wszystkiego. Ziarno wskazuje na tajemniczość – siewca nie widzi, co dzieje się z ziarnem pod ziemią, choć może to sobie wyobrazić. Nie sposób też przewidzieć jak wiele owoców przyniesie zasiane ziarno. Zjawisko wzrostu królestwa Bożego w ludzkich sercach przekracza możliwości naszego rozumienia i kontroli. Nie zależy ono od ludzkiego działania siewcy, ale od boskiej mocy zawartej w słowie Bożym. Trzeba siać słowo z ufnością i umieć cierpliwie czekać, wyrzekając się pokusy szybkiego i łatwego sukcesu.
Każdy z elementów obecnych w tej części przypowieści – siewca, nasienie i ziemia są na swój sposób zaangażowane w proces owocowania. Istotne jest działanie, choć trudne do zrozumienia.
Nie możemy spodziewać się efektów tutaj, natychmiast. Pełnia objawi się w czasach ostatecznych. Nie zobaczymy owoców w obecnym życiu. Zadaniem naszym jest głoszenie Słowa, dobre wykonyanie swojej pracy i pozostawienie naszego działania woli Bożej.
Jezus wykorzystuje w swym nauczaniu przypowieści – łączą one w sobie obrazowość i tajemnice, proste obrazy z codziennego życia, nieco zagadkowe, aby do pełnego zrozumienia mogli dojść ci, którzy uważnie słuchają Jezusa i stawiają Mu pytania.
Kolejnym obrazem, którym posługuje się Jezus jest gorczyca. Nasiona są przysłowiowo małe, choć nie dosłownie najmniejsze, a jednak wyrasta z nich duży krzew zdolny osiągnąć w ciągu jednego roku nawet 3 do 5 metrów wysokości. Jezus posługuje się tutaj hiperbolą tzn. w sposób przerysowany pokazuje uderzający kontrast między maleńkością nasienia a potężnymi rozmiarami wyrastającego zeń „drzewa”. Sens przypowieści jest jasny: królestwo Boże ma swój początek w czymś tak niepozornym jak głoszenie Ewangelii przez małą wspólnotę uczniów Chrystusa. Jednak potężna moc zawarta w kerygmacie o Jezusie ukrzyżowanym i zmartwychwstałym jest tak potężna i przemieniająca, że ogarnia wszystkie narody ziemi.
4. Konkretne zadania
Częściej wsłuchuj się w głos Boga. Staraj się uczynić w sobie miejsce dla Jego drogowskazów. Czy przyczyniasz się do tego, aby na ziemi panowało Królestwo Boże? W jaki sposób to robisz? Czy pozwalasz Bogu sobą prowadzić? Czy zdajesz się na Niego, czyniąc swoje zajęcia? Pozwalasz w sobie cierpliwie wzrastać rzeczom Bożym?