kierunek Niedziela

J 2, 13-25 

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powyrzucał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu Ojca mego targowiska». Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pożera Mnie». W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus. Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w imię Jego, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zwierzał się im, bo dobrze wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co się kryje w człowieku.

myśl do odkrywania: Dość radykalne działanie Chrystusa, może wydawać się nam niezrozumiałe i nie uzasadnione. Jeśli jednak poznamy głębszy motyw, zródło tego działania, wówczas odkryjemy dlaczego tak postępuje.

– – – – – rozważanie 2024 – – – – –

Wyrzucenie ze świątyni może nawiązywać do przygotowania do święta paschy. Na kilka dni przed wyrzucano z domów stary kwas. Był to coroczny obrzęd oczyszczenia i odnowienia. Chrystus wyrzucając wszystkich ze świątyni, wyrzuca stary kwas, oczyszcza, odnawia, przygotowuje na faktyczną paschę, podczas której to On będzie złożonym barankiem. To wydarzenie skojarzyłem z sytuacją z dzieciństwa, gdzie tuż bok mojego domu stał stary kościół, przez wiele lat nie używany. Powoli się degradował i tracił swój blask, ale wciąż pozostawał kościołem. Potrzeba było konkretnego działania, by to miejsce na nowo stało się faktycznie kościołem, miejsce modlitwy. Pierwotne przeznaczenie – uzmysłowić sobie, czego miejscem jest moje serce, moje myśli, mój dom, moje relacje z innymi… a CZEGO W NICH NIE POWINNO BYĆ, czego nie powinienem akceptować, tolerować, gromadzić…co powinien wyrzucić i to z gwałtownością Jezusa z dzisiejszego fragmentu. Spróbujmy wejść w to działania wyrzucania, oczyszczania w odniesieniu przede wszystkim naszego wnętrza. 

– – – – – rozważanie 2021 – – – – –

Pokój, czy targowisko?

Gwałtowność Jezusa w dzisiejszym fragmencie jest niezrozumiała, dopóki nie zrozumiemy motywu. Szczegół tkwi w stwierdzeniu – „Zbliżała się pora Paschy żydowskiej”. Żydowskie święto Paschy zakorzenione jest w uroczystościach rolników, którzy składając Bogu dziękczynienie za pierwsze zbiory, ofiarowywali Mu pierwociny trzód i przaśne chleby. Rolnicze święto nabrało nowego, głębszego wymiaru po wyzwoleniu Izraelitów z Egiptu.  Przygotowanie do tego święta rozpoczynało się na kilka dni przed, od wyrzucenia starego kwasu.  Był to obrzęd corocznego oczyszczenia i odnowienia. Chrystus wyrzucając wszystkich ze świątyni, wyrzuca stary kwas, oczyszcza, odnawia, przygotowuje na faktyczną paschę, podczas której to On będzie złożonym barankiem. Niezwykłe jest to przygotowanie… Dziś, wędrując drogą wielkiego postu my również powinniśmy „wyrzucić stary kwas” – powinniśmy się oczyścić i odnowić. Dlatego wchodząc do kościoła, dzięki dzisiejszemu fragmentowi, mamy również mieć przed oczyma swoje wnętrze, moją wewnętrzną świątynię i jej kondycję. Chrystus pragnie nas przygotować, oczyścić i odnowić, wyrzucić stary kwas. Dlatego przychodząc do mnie, pyta się o stan mojej świątyni. On wie, co kryje się w moim sercu… Jezus chce oczyścić świątynię naszego ciała, nasze życie z tego, co jest starym kwasem. Zastanów się nad tym, co powinieneś wyrzucić ze swojej wewnętrznej świątyni? Co powinieneś oczyścić, odnowić, by głębiej uczestniczyć w Śmierci Chrystusa. Co pragnę zachować w moim sercu – pokój, czy targowisko?

– – – – – rozważanie 2015 – – – – –

1. Zwróć uwagę na:

świątynia – jako miejsce mojej obecności

2. Odniesienie do…

zastanówmy się nad swoim sercem, jaką ono jest świątynią dla Boga

3. Co wynika z tego fragmentu

Mamy przed sobą dość ciekawy opis wydarzenia w świątyni. 

Cała historia „życia w cieniu świątyni” to nieustanne zmaganie się z powierzchownością kultu tam sprawowanego i brakiem przełożenia zasad wiary głoszonej w świątyni na codzienne życie. Świątynia staje się dla ludu swoistą „polisą ubezpieczeniową”, którą trzeba każdego roku, przy okazji wielkich świąt „opłacić” różnymi ofiarami, a później można czynić to, na co ma się ochotę, mając przy tym zapewnioną opiekę Nieba. Ale Bóg nieustannie walczy z takim pojmowaniem świątyni i takim przeżywaniem wiary. Najpierw czyni to poprzez proroków, następnie Jezus objawia prawdziwą świątynię Ojca, a jako wymowny znak dla chrześcijan, Świątynia Jerozolimska zostaje zburzona przez Rzymian i już nie zostanie odbudowana.

Lud handlujący w świątyni jest obrazem niewoli grzechu, którą Mesjasz przyszedł zniszczyć. Na straży tej niewoli stoi fałszywa pobożność, która zamieszkuje dziedzińce wszystkich świątyń. 

Jan opisuje oczyszczenie Świątyni, poprzez zdanie: wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurka (…), pokazuje gorliwość Jezusa w wypełnianiu woli Ojca.

Pascha dla żydów jest świętem wyjścia z niewoli egipskiej, najważniejszym świętem w ciągu roku. Leży u podstaw tożsamości religijnej i narodowej. Święto Paschy było wspomnieniem i przeżywaniem najważniejszych dzieł Boga w historii Izraela. Obchody Paschy były też zapowiedzią nowej Paschy, podczas której ma przyjść Mesjasz i dokonać odnowienia Izraela i pełnego objawienia. Wybór tego święta jako początku swej publicznej działalności jest bardzo wymowny. Jezus, prawdziwy Mesjasz, przychodzi do swego ludu w święto Paschy aby odnowić go i objawić mu pełnię planów Bożych.

Zburzcie ten przybytek i w trzy dni podniosę go. Szczególnie ważny jest tu czasownik podnieść (egerio) – bowiem ten sam czasownik będzie użyty na określenie powstania z martwych. Prawdziwy przybytek Boga (Jezusa) zostanie zburzony przez żydów w święto Paschy za trzy lata od tej zapowiedzi i rzeczywiście po trzech dniach podniesiony na nowo.

4. konkretne zadania

– zadbaj, by twoje czyny nie były powierzchowne

– świątynia – kościół, powinien być ważnym miejscem

– spotkanie z Bogiem na Mszy nie ma być targowaniem się o jakąś sprawę

– zwalczaj interesowność w swoim działaniu

– pozwól Jezusowi odnowić twoje wnętrze

– zburz ograniczenia i dystans wobec ludzi, czy spraw

– odnów w sobie poczucie, że wspólnota jest dla ciebie ważna