Wytrwać w nowym.
43. Postanowienia.
„Postanawiam poprawę. Proszę o pokutę i rozgrzeszenie”. Takie słowa, w różnej formie wypowiadamy na zakończenie naszej spowiedzi. Czy wiemy, co kryje się a tymi słowami? Czy wiemy co powinno konkretnie stać się, jako żywe świadectwo tych słów? Niekiedy zadaje pytanie: „To, co konkretnie postanawiasz?”
Jest wiele okazji, przy których stawiamy nasze różne postanowienia. Kierujemy się różnymi motywacjami i celami. Kiedy jednak osobiście popatrzymy na naszą spowiedź – wyznanie grzechów, to warto, abyśmy sami sobie udzielili bardzo szczegółowej odpowiedzi na pytanie: Co postanawiam? Każdy ja przygotowywałem się do pierwszej spowiedzi, to uczono mnie, że na końcu – kiedy mówię o postanowieniu poprawy – mam powiedzieć krótko nad jakim grzechem będę pracował i w jaki sposóļ. Wydaje się to może trudne, ale taka informacja była owocem refleksji rzeczywistej nad życiem i nad tym, co się w nim dzieje, a jednocześnie był to jeszcze komunikat dla spowiadającego mnie księdza, w czym ma mi coś podpowiedzieć i w czym mnie wspierać.
Może już dzięki temu inaczej spoglądasz na to, co powinno towarzyszyć wokół nawrócenia. W podejmowaniu się jakiegokolwiek postanowienia, powinniśmy kierować się rozsądkiem i radykalizmem.
Rozsądek – powinien nam uświadamiać istniejące zagrożenia wokół grzechów i złych postaw, ale jednocześnie to on powinien pokazywać nam nasze możliwości i narzędzia, którymi powinniśmy się posłużyć. Rozsądek – ta wewnętrzna mądrość powinna rodzić w nas wyobrażenie tego wszystkiego, co możemy osiągnąć podejmując się dobrych – właściwych postanowień.
Radykalizm – to forma życia ewangelią, która proponuje bardzo konkretne działanie. Postanowienia powinny mieć zasadniczo kształt zadań, które wprowadzają w życie postawy, które pozwolą nam zwalczać wszelkie zło. Potrzebujemy w naszych postanowieniach siły działania, środków, które rzeczywiście przyczynią się do naprawiania tego, co zniszczył grzech. Radykalizm ma wspierać nasz rozsądek w dążeniu do osiągnięcia konkretnego rezultatu naszego nawrócenia.
Postanowienia powinny zawierać w sobie realność ich osiągnięcia, oraz czynnik mobilizujący nas do podjęcia się konkretnej pracy w procesie utwierdzania nawrócenia w płaszczyźnie naszej codzienności. Postanowienia powinny realnie dotykać naszego nawrócenia i dotyczyć spraw rzeczywiście ważnych. Postanowienia mają rodzić postawy, działania, które staną się zaporą wobec panującego wokół nas zła, różnych postaw.