Potocznie krąży powiedzenie, że wraz z miejscami i osobami, człowiek pozostawia w ważnych punktach swojego życia kawałek swojego serca. Czy to oznacza, że na końcu życia nie pozostaje człowiekowi zbyt wiele z jego serca?
„Pozostawiasz tutaj kawałek swojego serca…” – usłyszałem te słowa od mojego pierwszego, już nie żyjącego proboszcza, kiedy żegnałem się z pierwszą parafią na mojej kapłańskiej drodze. To może dziwne, że pamiętam to doświadczenie po tylu latach. Pamiętam też dalsze myśli, które mi wówczas towarzyszyły: „skoro w każdym ważnym miejscu, w ważnym doświadczeniu mojego życia pozostawiam część swojego serca, to jak mogę w kolejnych sytuacjach w pełni się angażować.” Oczywiście powiedzenie: „zostawić kawałek swego serca” ma wymiar symboliczny, ale ja osobiście uważam, że jest w takiej postawie jednak zagrożenie.
Człowiek angażując się w coś, angażuje swoje serce. Przez to, mimo wszystko, pozostawia gdzieś część swojego serca. Trudności nie byłoby żadnej, gdyby w kolejnej chwili, człowiek potrafiłyby również angażować swoje serce w pełni. Pozostawiając swoje serce, myślimy o tamtym wydarzeniu, osobie, o tym co było… Pozostajemy w przeszłości z naszym sercem, przez co w teraźniejszości jesteśmy jakby nieobecni.
Dlaczego tak ważne jest to, byśmy w każdej sytuacji angażowali się całym sercem i z całym sercem przechodzili w kolejne sytuacje?
Chodzi o to, by dawać w każdej sytuacji całe swoje serce. Jeśli w przeszłości pozostawiliśmy część naszego serca, wówczas w teraźniejszości nie obdarowujemy kolejnych osób całym swoim sercem.
Mam zatrzymać się nad „kulturą dawania” w tych rozważaniach. Podzielone serce nie jest zdolne do dawania rzeczywiście drugiej osobie pełnego naszego zaangażowania. Dziele się z innymi, nie powinno ograniczać się do połowicznego zaangażowania naszego serca, do dawanie jakiejś części swojego serca… albo tylko tego, co jest nam wygodne, co nam zbywa. Serce jest niepodzielne. Właściwą postawą jest takie działanie, w którym zaangażowani jesteśmy całą naszą osobą!
Czy jesteśmy skłonni do tego, by wpłynąć na naszą postawę, by dzielić się z innymi całym sobą, całym swoim sercem?