IX Niedziela zwykła – Trójcy Św. – Mt 28, 16-20
Jedenastu uczniów udało się do Galilei na górę, tam gdzie Jezus im polecił. A gdy Go ujrzeli, oddali Mu pokłon. Niektórzy Jednak wątpili. Wtedy Jezus zbliżył się do nich i przemówił tymi słowami: «Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata»
1. Zwróć uwagę na:
On jest obecny po to, by nas umacniać w wypełnianiu zadań.
2. Odniesienie do…
jak w moim życiu świadczę o Jezusie, jak wypełniam moją misję.
3. Co wynika z tego fragmentu
Galilea – miejscem początku i spełnienia. To tam rozpoczął swoją misję Jezus i to tam udają się uczniowie. Ma to wymiar symboliczny. Jezus Zmartwychwstały powraca do ojczyzny, a to potwierdza identyczność Jezusa Zmartwychwstałego z Jezusem ziemskim.
Gdy Go ujrzeli, uczynili dość szczególny gest – „oddali pokłon”. Można ten gest rozumieć w dwojaki sposób – jako pokłon przed skierowaniem do Niego prośby, co jest widoczne w przypadku trędowatego, zwierzchnika synagogi, kobiety kananejskiej. Ale można też rozumieć jako adorować – gest, który jest wyznaniem wiary. Jezus zbliżając się do nich, wychodzi im naprzeciw, również tym wątpliwościom, które rodzą się w niektórych sercach. To Oni powinni również ruszyć, zbliżyć się do Jezusa, próbując w wierze szukać prawdy.
Jezus, stwierdza, że Jemu została dana, wszelka władza w niebie i na ziemi, to znaczy, że w Nim wypełniło się proroctwo. Dodanie do słowa „władza” innego wyrazu – „wszelka” wskazuje, że ta władza wywyższonego Pana nie jest pod żadnym względem ograniczona: obejmuje „niebo i ziemię”. Bóg jest Panem całego świata. Bóg jest Stworzycielem świata i równocześnie jego Królem. W takiej władzy Boga uczestniczy również Jezus. Występuje On jako Bóg-Człowiek, gdyż tylko Bóg ma władzę „i w niebie, i na ziemi”. Występuje jako Król-Prawodawca, wydający ostatnie dyspozycje, co do przyszłych losów Jego królestwa.
Ciekawa interpretacja słowa „idźcie”, obecnego w nakazie misyjnym, nie do końca, wyraża to, co rzeczywiście jest w kontekście tego słowa. Można tam znaleźć raczej słowo „IDĄC” i brzmiało by to wówczas: „Idąc, czyńcie uczniami”. Ma to głębokie znaczenie dla rozumienia nakazu misyjnego. „Idąc” wskazuje na Jezusową metodę ewangelizacji. Nie czekał, aż ludzie do Niego przyjdą, ale szedł przez miasta i wsie nauczając, szukał zagubionych. Wolą Jezusa jest, żeby również Jego uczniowie nie siedzieli w domu i nie czekali, aż ludzie do nich przyjdą, ale żeby szli ich szukać.
Celem rozkazu misyjnego nie jest samo przekazywanie prawd katechizmowych, lecz „czynienie innych uczniami” Jezusa. „Czynić uczniami wszystkie narody” ma dwojaki sens. Najpierw oznacza „czynić chrześcijanami”. „Czynić ludzi uczniami” znaczy zespalać ich ściśle z Chrystusem i włączać do Jego wspólnoty. „Czynić uczniami” w kontekście całej Ewangelii Mateusza oznacza również „budować małe wspólnoty uczniów” (4,18-25), tak jak Mistrz Jezus najpierw nauczał tłumy, wzywając je do nawrócenia (4 17). Natychmiast potem powoływał pierwszych uczniów i czynił z nich mała wspólnotę.
4. konkretne zadania
Czy masz miejsce, w którym odzyskujesz pewność wiary? Czy pragniesz spotkań z Jezusem – podczas adoracji, modlitwy i Sakramentów? Czy oddajesz Mu „pokłon” – prosząc, wyznając wiarę? Czy masz odwagę przyjąć moc Boga, w odniesieniu do swojej codzienności – Jego przebaczenie, Miłość? Czy „idąc” głoszę Jezusa? Czy przyciągam innych swoim przykładem życia? Czy mogę wnieść w moje środowiska więcej ciepła, miłości i dobra? Czy staram się wśród ludzi krzewić ideę wspólnoty i ją budować?