Niedziela Uroczystość Zesłania Ducha Świętego – J 20, 19-23
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
1. Zwróć uwagę na:
dary i zadania, które otrzymują uczniowie.
2. Odniesienie do…
jak ja przeżywam trudne momenty, oraz jak przyjmuję dar sakramentu pojednania
3. Co wynika z tego fragmentu
Wieczór, przed zmartwychwstaniem jest dla uczniów momentem bardzo ważnym. Oni również przeżywają Paschę – przejście od lęku, zamknięcie, smutku do życia, radości, pokoju. Trwają razem, ale to wyraźny znak, że tylko są razem, czyli nie stanowią jeszcze żywej wspólnoty. Jezus przychodzi mimo drzwi zamkniętych, ukazują, że dla Niego ani drzwi, ani kamień – zamknięcie grobu, nie stanowią rzeczywistej przeszkody. Staje On pośrodku, aby ukazać, że teraz są obrazem słów – gdzie dwaj, albo trzej zgromadzą się w imię moje, tam jestem pośród ich (Mt 18,20). To Jego obecność przemienia sprawia, że się przemieniają. On obecny pośród uczniów napełnia ich lęk, cierpienie pokojem – pełnią swojego błogosławieństwa. Pokój przemienia się w radość, dodając ich sercom odwagi.
Pokazywanie ran było używane jako dowód w sądzie. Rzeczywiście to ta sama osoba, która była umęczona na krzyżu. W tym momencie Jezus spełnia swoje obietnice złożone uczniom w czasie Ostatniej Wieczerzy, że ujrzą Go i zostaną napełnieni radością, której nikt nie zdoła im odebrać.
Widząc Jezusa, odkrywają radość, której Jezus dla nich pragnie. Radość jest udziałem tych, którzy Go miłują. Smutek z powodu utraty i odrzucenia Jezusa, teraz przemienia się w radość Zmartwychwstania.
Jezus posyła swoich uczniów, aby głosili Ewangelię i odpuszczali grzechy. Doświadczenie zmartwychwstania i dar Ducha Świętego uzdalnia ich do bycia świadkami Zbawiciela.
Tchnął… to słowa stoi bardzo konkretnie w centrum daru, który otrzymują uczniowie. Ten wyraz odnosi się do Starego Testamentu do stworzenia człowieka i tego, że Bóg ulepiwszy go tchnął w jego nozdrza tchnienie życia (Rdz 2,7) i do innych fragmentów. To tchnienie ożywia uczniów, to tchnienie życia. Dopiero ten dar uzdalnia ich do wypełniania zadań.
4. konkretne zadania
Otwórz swoje serce na Boga, szczególnie w trudnych dla Ciebie momentach. Przyjmij Boży pokój i pozwól, by przemieniał się w wewnętrzną radość. Zmartwychwstanie uzdalnia nas do świadczenia o dobru i miłości Boga. Przyjmij osobiste posłanie – do czego posyła Cię Bóg? Rozwiń swoją współpracę z Duchem Świętym i przyjmij Jego dary. Czy walczę z grzechem, wobec którego grozi mi przywiązanie?