34 niedziela zwykła – Łk 23, 35-43
Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: «Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym». Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: «Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie». Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: «To jest Król żydowski». Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju».
1. Zwróć uwagę na:
Nie wszyscy wykorzystują szansę bliskości Boga.
2. Odniesienie do…
czy potrzebuję Boga w moim życiu?
3. Co wynika z tego fragmentu
Wisząca na krzyżu Jezus jest przedmiotem pogardliwej reakcji ze strony ludu i przywódców. Przywódcy szydzą z Jezusa podkreślając motyw zbawczej mocy Jezusa, który w upokorzeniu i niemocy wisi na krzyżu. Jezus spotyka się także z szyderstwem ze strony żołnierzy, którzy podając mu ocet z drwiną podkreślają Jego niemoc i bezradność jako rzekomego króla żydowskiego.
Osoba skazana na miejsce egzekucji niosła tabliczkę z napisem swojej winy, aby wszyscy świadkowie widzieli jaki był motyw skazania.
Jezus zostaje ukrzyżowany w obecności dwóch złoczyńców. Jeden z ukrzyżowanych złoczyńców z ironią i kpiną odnosi się do Jezusa. Drugi złoczyńca karci swojego kolegę zarzucając mu brak bojaźni Bożej czyli szacunku i czci dla Boga. Orędzie biblijne bardzo mocno podkreśla prawdę, że bojaźń Pańska jest początkiem mądrości. Jezus ponosi tę samą karę co złoczyńcy, jednak Jego obecność nie jest uwarunkowana jakimś przestępstwem, lecz miłością do Ojca i do ludzkości. Tę rzeczywistość rozpoznaje złoczyńca dostrzegając w ukrzyżowanym Jezusie osobę związaną ścisłymi więzami z Bogiem i realizującą z całym oddaniem i zawierzeniem misję powierzoną Mu przez Ojca.
Skruszony skazaniec podkreśla niewinność Jezusa. Patrząc na krzyż Jezusa dostrzega niesprawiedliwe cierpienie Jezusa. W osobie Jezusa dostrzega obecność Miłości, która pragnie zbawić każdego człowieka, a zwłaszcza opuszczonego, przeklętego i odepchniętego przez wszystkich grzesznika. Słowa ukrzyżowanego złoczyńcy wskazują na jego świadomość jako grzesznika, który staje w pokorze i szczerości. Treścią prośby skruszonego skazańca jest wspomnienie w Jego królestwie tego, który przez wszystkich został zapomniany.
Bóg nigdy człowieka nie opuszcza, lecz wciąż szuka, aby go zbawić. Odpowiedź Jezusa rozpoczyna się od słowa „zaprawdę” (amen), które potwierdza wysłuchanie prośby. Jezus zapewnia złoczyńcę, że doświadczy łaski zbawienia. Użycie słowa „dziś” wskazuje na aktualny czas, w którym dokonuje się zbawcza interwencja.
Dla człowieka najważniejsze jest „dziś”, w którym dokonuje się zbawienie. Jezus zapewnia złoczyńcę o „byciu z nim” o tworzeniu wspólnoty. Ten człowiek opuszczony na krzyżu i zapomniany przez wszystkich doświadcza przyjaźni i więzi ze strony Jezusa, który zapewnia go o wspólnocie trwającej wiecznie. Nikt i nic nie może tej wspólnoty rozerwać. Jezus obiecuje skruszonemu grzesznikowi przebywanie w raju.
4. Konkretne zadania:
Jak ja odnoszę się do Jezusa? Czy widzę w Nim ratunek dla siebie? Czy powierzam Mu całe swoje życie? Czy przyznaję się do swojej grzeszności? Czy chcę zmienić swoje postępowanie? Jak wykorzystuję pomoc Boga? Czy jest w moim sercu miejsce dla Bożej łaski?