2 niedziela zwykła – J 1, 29-34
Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: «oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby on się objawił Izraelowi». Jan dał takie świadectwo: «Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że on jest Synem Bożym».
1. Zwróć uwagę na:
Kim jest Jezus.
2. Odniesienie do…
Jak ja buduję więź z Jezusem
3. Co wynika z tego fragmentu
Jan widzi i wskazuje Mesjasza, którego wcześniej przepowiadał. W swoim pierwszym publicznym wystąpieniu Jezus jawi się jako Przychodzący, napełniony Duchem, a więc już ochrzczony; przychodzi jako TAK Boga na zapowiedzi proroków. Jest bezgrzesznym Barankiem, który gładzi grzech świata. W Nim spełnia się proroctwo. Należy zwrócić uwagę, że Jan mówi tu nie tyle o poszczególnych grzechach poszczególnych ludzi, ale o czymś znacznie głębszym, o Grzechu świata. Świat zbuntowany przeciw Bogu, pogrążony jest w Grzechu rozumianym jako życie w bezprawiu, w mocy zła. Ten fundamentalny nieład dotyczy na wszystkich ludzi w ich relacji do Boga!
Kto gładzi (usuwa) grzech świata? Nasuwa się spontaniczna odpowiedź, że Baranek Boga, ale tekst grecki pozwala również na inną, głębszą odpowiedź: Jezus jest Barankiem Boga (Ojca), który to Bóg gładzi Grzech świata. Ostatecznie to Bóg – za pośrednictwem swego Syna – przebacza grzechy i jedna świat ze sobą! Dzieło zbawienia to Jego inicjatywa. Jan Chrzciciel zwięźle ujmuje istotę posłannictwa Jezusa. W pierwotnym, aramejskim brzmieniu słowa Chrzciciela mogły brzmieć: Oto Sługa Boży, który dźwiga grzech świata.
On jest przedwiecznym Słowem Boga, to oznacza istnienie bez granic, bez początku i bez końca. Jan ponownie podkreśla swój brak poznania Jezusa. Oczekuje Go, ale Go nie zna. Może Go poznać, ponieważ Go oczekuje.
Ducha jako gołębica jest zwiastunem nowego stworzenia, pokoju i powszechnego ocalenia. Duch pozostaje (spoczywa) na Jezusie jako dar udzielony nam w sposób trwały. Jezus jest źródłem Ducha dla wierzących. Jan Chrzciciel zostaje do tego stopnia przemieniony przez objawienie przyjęte z wiarą, że staje się niejako głosem Ojca objawiającym Syna! Tytuł „Syn Boży”
4. Konkretne zadania:
Czy wśród spraw codziennych umiem rozpoznać obecność Boga? Czy widzę w Jezusie Tego, który ratuje moje życie? Bóg pragnie przebaczać każdemu, ale czy jestem na to gotów? Czy wykorzystuje otrzymaną od Boga łaskę do osobistego nawrócenia? Czy oddaję Bogu swoje życie? Czy oczekuje przyjścia Boga do mojego życia? Czy wiara mnie przemienia?